Το κομπολόι θεωρείται η εξέλιξη του προσευχηταρίου, του κομποσκοινιού, όπως το γνωρίζουμε εμείς σήμερα. Η ιστορία του κομπολογιού, όπως μας μεταφέρεται από τα χείλη των πρόθυμων υπαλλήλων των «Κομπολογάδικων», έχει κάπως έτσι: λέγεται ότι έλκει την καταγωγή του από την Ανατολή, αλλά αναφορές θέλουν και τους Αρχαίους Ελληνες να χρησιμοποιούν κάποιο είδος κομπολογιού. Επισήμως στην Ελλάδα εμφανίστηκε επί οθωμανικής κατοχής, μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, το 1453.
Αρχικά ήταν σύμβολο κύρους και το χρησιμοποιούσαν οι άρχοντες και οι κοτζαμπάσηδες. Αργότερα η χρήση του διαδόθηκε σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, ενώ στην 20ετία 1950-1970 θεωρούνταν σύμβολο μαγκιάς. Σήμερα δεν είναι ταξικό και δεν κουβαλάει χαρακτηρισμούς. Είναι απλώς ένα μέσο απασχόλησης που μας βοηθάει, για παράδειγμα, στο κόψιμο του τσιγάρου και σίγουρα είναι ένα πρακτικό αγχολυτικό που μας δίνει και χρόνο για περισυλλογή. Τα πιο πολύτιμα κομπολόγια είναι αυτά που κατασκευάστηκαν από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι το 1940 και θεωρούνται συλλεκτικά.
Μία από τις πλέον ιδιαίτερες κατηγορίες παλαιών κομπολογιών είναι τα Faturan. Και όπου Faturan, σημειώστε βιομηχανοποιημένο υλικό με μεγάλη περιεκτικότητα σε κεχριμπάρι, σε υπέροχο μπορντό χρώμα. Το πιο δημοφιλές υλικό για κατασκευή κομπολογιών είναι το κεχριμπάρι, δηλαδή ένα είδος ρυτίνης. Το παλαιότερο κεχριμπάρι είναι το ορυκτό από την Υεμένη (παλαιό βασιλικό κεχριμπάρι Βαλτικής παιγμένο) με το όνομα Καχραμάν. Από τα σπανιότερα στον κόσμο είναι το ορυκτό κεχριμπάρι από τον Αγιο Δομίνικο, με απίστευτες αποχρώσεις του μπλε, του πράσινου και του κόκκινου.
Σε κάθε κατάστημα «Κομπολογάδικο» φιλοξενείται μια τεράστια συλλογή κομπολογιών, που καλύπτει κάθε βαλάντιο και ικανοποιεί τα γούστα και των πιο απαιτητικών πελατών, ακόμα και των συλλεκτών. Κομπολόγια από διάφορα υλικά, όπως ημιπολύτιμους λίθους, κόκαλα, κέρατα, ξύλα, κεχριμπάρι, κοράλλια και ένα σωρό άλλα σε εμπνευσμένα σχέδια.
Η ιστορία του «Κομπολογάδικου» αρχίζει από τη Ρωσία. Εκεί στα παζάρια της Μόσχας, ο Χρόνης Ιερόπουλος μαγεύτηκε από το κεχριμπάρι της Βαλτικής. Η χρωματική του διαύγεια, αλλά και η αίσθηση ζεστασιάς του κεχριμπαριού τον οδήγησαν στο να αγοράσει μεγάλες ποσότητες και επιστρέφοντας στο Ναύπλιο να προχωρήσει στη δημιουργία κομπολογιών. Αρχικά τα κομπολόγια συνυπήρχαν με τα παλαιά αντικείμενα του υπάρχοντος καταστήματος. Το 1999, όμως, τα κομπολόγια απέκτησαν δική τους στέγη.
Ετσι δημιουργήθηκε το πρώτο «Κομπολογάδικο», που έμελλε να μας αιχμαλωτίσει με τον πλούτο των προσφερόμενων κομπολογιών. Υστερα από μια επιτυχημένη πορεία και βλέποντας ότι η ζήτηση του κόσμου για το κομπολόι ήταν μεγάλη, η επιχείρηση εξαπλώθηκε και στην Αθήνα δημιουργώντας άλλα τέσσερα καταστήματα, καθώς και στη Μύκονο.
Ενώ η νέα «χάντρα» στην αλυσίδα των κομπολογάδικων, ένα ακόμα κατάστημα, άνοιξε πρόσφατα στην Κύπρο. Σε κάθε «Κομπολογάδικο» κρύβεται ένας θησαυρός από κομμάτια εξαιρετικά φίνα, καλοδουλεμένα, με χάντρες από διάφορα υλικά. Απλώς επισκεφτείτε «ένα Κομπολογάδικο» και ανακαλύψτε χάντρα-χάντρα το μαγικό κόσμο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου