Δεν φοβάμαι τα συναισθήματα μου...

Ποιος φταίει που το αγόρι-άνδρας φοβάται να εκφράσει τα συναισθήματα του;

Η διαπαιδαγώγηση ενός αγοριού ξεκινάει από ένα βασικό κανόνα, πρέπει να είναι «σκληρός» γιατί αυτό δείχνει δύναμη, σωστό ή λάθος;
Γιατί τα αγόρια από πολύ νωρίς τα μαθαίνουν ότι τα συναισθήματα τους υποδηλώνουν αδυναμία και έλλειψη ανδρισμού. Αυτό βέβαια ήταν ένας κανόνας που βασίλευε πριν από μερικά χρόνια, ευτυχώς στην σημερινή εποχή σπάνια τον συναντάμε.




Τι είναι εκείνο όμως που με κάνει να φοβάμαι να παραδεχτώ τα συναισθήματα μου; 

Γιατί δεν πρέπει να κλάψω μπροστά σε άλλους; 

Γιατί θα πρέπει να δείχνει αδυναμία και όχι δύναμη το γεγονός ότι ξεγύμνωσα τον εαυτό μου και τον άφησα ελεύθερο να δράσει σε αυτό που είδα ή άκουσα ή ένιωσα......

Όλοι έχουμε συναισθήματα! Αυτή είναι μια διαφορά ή ένα κοινό στοιχείο μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας! Δηλαδή ο πλούτος των συναισθημάτων και τι επαφή έχουμε με αυτά. 

Άλλοι έχουν μεγαλύτερη ή λιγότερη επαφή, ενώ άλλοι τα θάβουν βαθιά μέσα τους. 

 Η πραγματικότητα είναι ότι ο άνδρας έχει πάντα επιφυλάξεις και αμφιβολίες, γεγονός που δεν του δίνει το δικαίωμα και την άνεση να εκφράσει ανοιχτά τα συναισθήματα του, να ξεγυμνωθεί μπροστά στο κοινό του. 

Πάντα τον προβληματίζουν σκέψεις του τύπου: "είναι η κατάλληλη στιγμή;" "Αυτό αισθάνομαι;"......

Είναι φανερό ότι όσο πιο πολύ τα πνίγει τόσο μεγαλώνει και ο φόβος του. Σε αντίθεση με το αν μπορούσε να αφεθεί ελεύθερος και να τα τιθασεύσει, θα είχε σαν συνέπεια να μειωθεί αυτός ο φόβος και να αφεθεί στην έκφραση τους.

Πέρα όμως από την διαπαιδαγώγηση ενός άνδρα, σημαντικό ρόλο στο να φοβάται να εκφράσει τα συναισθήματα του, είναι και το μυαλό. 

Το μυαλό ενός άνδρα είναι κυρίως συνθετικό, πάει απευθείας στον στόχο. Δηλαδή τα λόγια είναι ένα μέσο πληροφόρησης και όχι έκφρασης των συναισθημάτων.

Ας σταματήσουμε να αισθανόμαστε απειλή από τα αισθήματα μας, απειλή που καταπιέζει τον ρομαντισμό μας......!!!!