Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2015

"Το 2014 έφυγε αφήνοντας πίσω του πλανισμένα όνειρα"

Τέλη Αυγούστου του 2012, θα’ τανε θαρρώ, όταν αναφέρθηκε στο «Καθαρτήριο» του Δάντη ο υπερπληθωρικός αντιπρόεδρος που, σε πείσμα του βαπτιστικού του ονόματος, δεν ήταν κομιστής ευχάριστων αγγελιών, λέγοντας:
«Υπάρχει μεταξύ κόλασης και Παράδεισου μία ενδιάμεση κατάσταση. Το Καθαρτήριο. Όταν είσαι σ’ αυτό έχεις μία προσδοκία. Αν είσαι συνεπής να έχεις ελπίδα να πας στον Παράδεισο. Σ’ αυτή τη φάση βρισκόμαστε τώρα. Φλεγόμαστε, αλλά δεν καιγόμαστε».
Λίγο αργότερα επιστράτευσε την
«Θεία Κωμωδία» για να πείσει τους βουλευτές ότι αν καταψηφίσουν το πολυνομοσχέδιο «δεν θα υπάρχει αύριο»
«Είναι αναγκαία η φάση του καθαρτηρίου για να μπορέσει η χώρα μας να επιβιώσει με ίσους όρους και ανταγωνιστικές προϋποθέσεις», είπε.
Πού; Στην Κόλαση, όπου «εσείς που μπαίνετε ξεχάστε κάθε ελπίδα» ή στον Παράδεισο, όπου «το πρόβλημα είναι το φως, τόσο δυνατό που σε τυφλώνει»; Και στις δύο περιπτώσεις δεν μπορείς να δεις.

Εμείς, μετά από δύο χρόνια, βλέπουμε την ανθρώπινη τραγωδία. Αυτούς που είναι έξω από την Κόλαση, αλλά δεν μπορούν να μπουν στον Παράδεισο, γιατί «τους διώχνουν τα ουράνια, την ομορφιά τους μη μολύνουν, μα ούτε και τα βαθιά τα τάρταρα δεν τους καλωσορίζουν, μπας κι απ’ αυτούς, μια στάλα δόξα πάρουν οι κολασμένοι…. Ανθρώπους λυπημένους….. στεναγμοί, κλάματα και κραυγές πόνου αντιλαλούσαν στο σκοτάδι…. Γλώσσες παράξενες, λαλιές φρικτές, λόγια του πόνου και ουρλιαχτά θυμού, φωνές στριγγές, φωνές πνιχτές και χέρια που χτυπιούνται».

Κι ύστερα βλέπουμε τον κολασμό των αποπλανητών, των κολάκων, των μάγων και των ψευτοπροφητών, των διεφθαρμένων πολιτικών, των υποκριτών, των εσκεμμένα κακών συμβούλων, των αυτοχείρων, και των προδοτών.
Δεν διακρίνουμε το Purgatorio, ούτε τις σκάλες προς την Εδέμ, γιατί το Inferno είναι άμεσο, βίαιο, και πιεστικό.
Ποιος λοιπόν πείθεται ότι ισχύει και στην πολιτική οικονομία η εξίσωση: «αυτομαστίγωση = λύτρωση»;


Πριν από λίγες μόνο ώρες έφυγε το 2014 αφήνοντας πίσω του πλανισμένα όνειρα. Μια γεύση πικρή, με όσα μελομακάρονα κι αν καταναλώσαμε τις μέρες των Χριστουγέννων. Χάσαμε πολλά. Άλλοι δουλειά, άλλοι συναδέλφους, κάποιοι το έδαφος κάτω από τα πόδια τους, πολλοί την πίστη τους σε ένα καλύτερο αύριο. Αλλά τα μεγάλα δώρα του χαμόγελου και της πίστης στον ίδιο τον άνθρωπο, δεν μπορεί κανείς να μας τα πάρει.

Σ’ εσάς που μέσα από τα μάτια των παιδιών σας προσπαθείτε να δείτε όλα όσα εμείς οι μεγάλοι έχουμε ξεχάσει.

Σ’ εσάς που έχετε καταλάβει ότι δεν αγοράζονται όλα με το χρήμα και δεν περιμένετε τα Χριστούγεννα να γίνεται καλύτεροι Άνθρωποι, αλλά αγωνίζεστε καθημερινά με τον ενθουσιασμό ενός παιδιού και την ωριμότητα ενός μεγάλου, διεκδικώντας αξιοπρεπή και ποιοτική ζωή για την δική μας και τις επόμενες γενιές, ακόμη κι αν γνωρίζετε ότι μπορεί να κινδυνέψετε ή να αποτύχετε,

Εύχομαι Καλή Χρονιά
Μάγδα Γιαπιτζάκη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αρχειοθήκη ιστολογίου