«Στοπ» από το ΣτΕ στο άνοιγμα λογαριασμών πριν το 2011

Απόφαση κόλαφος για το δημόσιο ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ
Το ανώτατο δικαστήριο έκρινε ότι δεν αποτελούν νεώτερα «συμπληρωματικά στοιχεία» καθώς τα στοιχεία των τραπεζικών καταθέσεων των φορολογουμένων στις τράπεζες του εσωτερικού ήταν ανέκαθεν διαθέσιμες στις ελεγκτικές αρχέςΔεν αποτελούν νεώτερα
«συμπληρωματικά στοιχεία» για την έκδοση συμπληρωματικού φύλλου ελέγχου ή για την παράταση της παραγραφής, τα στοιχεία των τραπεζικών καταθέσεων του φορολογουμένου στις ελληνικές τράπεζες, έκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας.





Η τύχη των αναδρομικών ελέγχων για τις περίφημες λίστες εμβασμάτων εξετάστηκε σε βάθος σε συνεδρίαση του Β΄Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας την Τετάρτη 11 Οκτωβρίου, υπόθεση που την χειρίστηκαν οι νομικοί Ήρα Κοτσαλά και Γιώργος Μυλογιαννάκης

  «Νέα» στοιχεία… 20ετίας και βάλε!
Κατά τη συζήτηση στο ΣτΕ αποκαλύφθηκε ότι τα στοιχεία από τις ελληνικές τράπεζες ήταν πάντοτε διαθέσιμα και προσβάσιμα στην φορολογική διοίκηση, βάσει μιας σειράς νόμων που είχαν εκδοθεί πριν ξεσπάσει η κρίση και πολύ πριν το 2012 που ξεκίνησαν οι αναδρομικοί έλεγχοι. Από το 1994 κιόλας, επί Αλέκου Παπαδόπουλου στο υπουργείο Οικονομικών, ο νόμος 2114 και το άρθρο 25 επέβαλαν «υποχρέωση παροχής πληροφοριών προς τις φορολογικές αρχές» από τις ελληνικές τράπεζες –ενώ ακολούθησε και πλειάδα άλλων νόμων για την άρση του τραπεζικού απορρήτου και την υποχρεωτική διαβίβαση στοιχείων των καταθετών στις φορολογικές αρχές.

Καταλυτική όμως ήταν και η παραδοχή εκ μέρους και του εκπροσώπου του Δημοσίου ότι εδώ και δεκαετίες υπήρχαν οι νόμοι με τους οποίους το δημόσιο μπορούσε και όφειλε να κάνει έγκαιρα ελέγχους για τις τραπεζικές κινήσεις. Υποστήριξε όμως ότι «επί της ουσίας» τα στοιχεία δεν ήταν διαθέσιμα πριν το 2012, επειδή δεν ήταν αξιοποιήσιμα με τα μέσα που διέθετε το ελληνικό δημόσιο ως τότε.

Το δικαστήριο ουσιαστικά αποφάσισε ότι η αδυναμία του Κράτους να εφαρμόσει νόμους που το ίδιο ψήφιζε, δεν του επιτρέπει μετά από τόσα χρόνια να επεκτείνει μονομερώς και κατά το δοκούν τα νόμιμα όρια παραγραφής, αιφνιδιάζοντας τους πολίτες με αναδρομικούς ελέγχους «από το πουθενά», αφαιρώντας τους δικαιώματα άμυνας που από τον νόμο έχουν, αλλά και φορτώνοντάς τους μεταχρονολογημένα με ευθύνες που από τον νόμο πριν δεν είχαν!