Παραδείγματα τέτοιας στοχευόμενης ένταξης είναι τα lgbt μπαρ και τα νυχτερινά κέντρα,τουριστικές τοποθεσίες και γενικά εξειδικευμένα καταναλωτικά αγαθά.
Ο όρος επίσης χρησιμοποιείται σε συζητήσεις συγκρουόμενων απόψεων σχετικά με την αυξανόμενη ευκαιρία για αποδοχή της σεξουαλικής διαφορετικότητας και της πορείας προς την αφομοίωση αυτής της διαφορετικότητας εξαιτίας της ανάγκης της αγοράς για εύρεση νέου αγοραστικού κοινού μέσω του ορισμού νέων προτύπων κατανάλωσης.
Αν και τα ιστορικά στοιχεία δείχνουν ότι η ποικιλομορφία των σεξουαλικοτήτων υπήρχε πάντα οι διαφορετικές περίοδοι στην επιχειρησιακή ανάπτυξη που στοχεύει στην κοινότητα LGBT, που έχουν συμβάλει στην κατασκευή των διαφορετικών σεξουαλικών ταυτοτήτων, μπορούν να διακριθούν στις εξής φάσεις: LGBT λέσχη στο Κολοράντο, Γερμανία κατά τη διάρκεια του 1920. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα, τα μπαρ, τα καμπαρέ, τα πορνεία, ακόμη και μερικά περιοδικά που στοχεύουν συγκεκριμένα στην ομοφυλοφιλική κοινότητα υπάρχουν σε πόλεις ολόκληρης της Ευρώπης και της Αμερικής.Αν και τα μέλη της LGBT κοινότητας δέχονται ακόμα τον κοινωνικό ρατσισμό και αποκλεισμό δημιουργία αυτών των επιχειρήσεων αντιστοιχεί στην αρχή της πρώτης κίνησης για τα δικαιώματα της κοινότητας.Αυτή η πρώτη LGBT κίνηση σταματάει με την έναρξη του Α’ και έπειτα του Β’ παγκοσμίου πολέμου και την έναρξη του φασισμού στην Ευρώπη. Μετά από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο δυτικός πολιτισμός επηρεάστηκε από την ομοφοβία του φασισμού.Αν και η κατανάλωση των LGBT παρέμεινε οριακή, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι διάφορες ομόφυλες ενώσεις δημιουργήθηκαν για να επιδιώξουν τη θετική αξιολόγηση της ομοφυλοφιλίας από την κοινωνία μέσω των συνεδριάσεων, των δημοσιεύσεων, ή φιλανθρωπικών συγκεντρώσεων.Αυτές οι ενώσεις εναντιώθηκαν στην παρουσίαση των ομοφυλοφίλων ως οριακών ατόμων, διεστραμμένων και προβληματικών στη συμβολή και διατήρηση της κοινωνικής ομοιογένειας και συνοχής.Το κίνημα των Stonewall Riots του 1969 σηματοδοτεί την αρχή του απελευθερωτικού κινήματος των LGBT, που χαρακτηρίστηκε από τις συνεχώς περισσότερες δημόσιες εμφανίσεις των ομοφυλόφιλων, τον στόχο της αποποινικοποίησης της ομοφυλοφιλίας και την αυξανόμενη πολιτική και κοινωνική ενσωμάτωση κίνημα οδήγησε στην αρνητική απάντηση της κοινωνίας,η οποία αφορούσε κυρίως τα κρούσματα HIV/AIDS και που οδήγησε με τη σειρά της στην εμφάνιση του κινήματος queer.Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90, η διάκριση εις βάρος της ομοφυλοφιλικής κοινότητας μίκρυνε, διευρύνοντας την πρόσβαση των ατόμων LGBT στις θεωρούμενες προηγουμένως ετεροκανονικές δουλειές.
Αυτό οδήγησε στην αυξανόμενη αγοραστική δύναμη της LGBT κοινότητα, ή αλλιώς στη δημιουργία των «ροζ χρημάτων».
Οι ομοφυλόφιλοι αντιπροσώπευσαν ιδίως μια μεγάλη μερίδα αυτής της αγοραστικής δύναμης.
Η τάση είναι στενά συνδεδεμένη με αυτή του dinkies, του ζεύγους με δύο εισοδήματα και κανενός παιδιού.
Αυτές οι διαδικασίες είναι ιδιαίτερα εμφανείς στις γειτονιές ομοφυλοφίλων, οι οποίες προσέλκυσαν τους ανθρώπους LGBT λόγω των προσιτών τιμών τους και της κοινωνικής ασφάλειας που παρείχε η συμβίωση με άλλες σεξουαλικές μειονότητες.Αυτές οι γειτονιές μετά την ελάττωση του κοινωνικού στίγματος, το οποίο τις έκανε “trendy”,σταδιακά ακολούθησαν τη διαδικασία του «εξευγενισμού»*
*εξευγενισμός= Ο «εξευγενισμός», ως μεταφορά του όρου gentrification στην ελληνική γλώσσα, αναφέρεται στις χωρικές και κοινωνικές διαδικασίες αναδιάρθρωσης υποβαθμισμένων περιοχών της πόλης.
Με την εξέλιξη της διαδικασίας, οι παλαιότεροι και πιο αδύναμοι, οικονομικά και πολιτικά, πληθυσμοί εκτοπίζονται και τη θέση τους καταλαμβάνουν μεσαία και ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Ταυτόχρονα, οι τιμές γης αυξάνονται και δημιουργούνται υπεραξίες, κυρίως μέσα από τη διαμόρφωση του χάσματος γαιοπροσόδου (Smith 1986). Το χάσμα γαιοπροσόδου αναφέρεται στη διαφορά ανάμεσα στη πραγματική και τη δυνητική γαιοπρόσοδο και αντικατοπτρίζει τις υπεραξίες που διαμορφώνονται στην αγορά γης μιας περιοχής όπου εμφανίζονται τάσεις «εξευγενισμού».
Όταν αναπτύσσεται αυτή η διαδικασία, το αστικό τοπίο της περιοχής μεταβάλλεται, καθώς επιβάλλονται οι αισθητικές προτιμήσεις των νέων κατοίκων, και ταυτόχρονα οι χρήσεις γης αλλάζουν, με την επικράτηση αναβαθμισμένων και πιο επικερδών χρήσεων που εξυπηρετούν την επιδεκτική κατανάλωση των νέων κατοίκων, αλλά και των νέων χρηστών της γειτονιάς (Smith 1996, Beauregaurd 1986, Ley 1996). Σε αυτό το σημείο, οφείλουμε να τονίσουμε ότι οι θεωρίες περί «εξευγενισμού» αναπτυχθήκαν κυρίως στον αγγλοσαξωνικό κόσμο.
Όταν εξετάζουμε αντίστοιχες διαδικασίες σε περιοχές που διαφέρουν συγκειμενικά ως προς τις οικονομικές, κοινωνικές και χωρικές δυναμικές διαμόρφωσης με το θεωρητικό πρότυπο, απαιτείται προσοχή στον εντοπισμό, το χαρακτηρισμό και την ανάλυση των διαδικασιών «εξευγενισμού» (Maloutas 2012).
Η ερμηνεία των δυναμικών «εξευγενισμού» πρέπει να αντανακλά τις τοπικές συνθήκες ώστε να αναδύεται η ιδιαιτερότητα της κάθε περίπτωσης και, σε τελική ανάλυση, να τεκμηριώνεται η αναφορά τους ως διαδικασιών «εξευγενισμού».
Οι αυξανόμενες τιμές οδήγησαν στην αποβολή του LGBT πληθυσμού που δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει οικονομικά στις νέες δαπάνες. Μια όλο και περισσότερο εξειδικευμένη αγορά αναπτύχθηκε γύρω από την κοινότητα LGBTI παράλληλα με αυτά τα γεγονότα. Αυτή η αγορά με την πώληση των υπηρεσιών και των προϊόντων εξυπηρετούσε συγκεκριμένα τις ανάγκες της κοινότητας LGBTI.
Οι διάφορες επιχειρήσεις και εταιρίες ξεκίνησαν να εντάσσουν τα δικαιώματα των LGBT στις πολιτικές και τους κώδικες δεοντολογίας τους και επίσης πολλές φορές χρηματοδότησαν εκδηλώσεις της κοινότητας.
Αν και είναι πιθανό ότι χωρίς την πολιτική νομιμότητα που δίνεται από το καπιταλιστικό μοντέλο κατανάλωσης μερικά αστικά και πολιτικά δικαιώματα δεν θα είχαν αποκτηθεί, η απόκτηση αυτή ήρθε τελικά εις βάρος της ενσωμάτωσης των ανθρώπων LGBT σε ένα ετεροκανονικό* καταναλωτικό πλαίσιο .
*ετεροκανονικότητα= είναι η πεποίθηση ότι οι άνθρωποι χωρίζονται σε διακριτέα και συμπληρωματικά φύλα (άνδρας και γυναίκα) με φυσικούς ρόλους στη ζωή. Πρεσβεύει ότι η ετεροφυλοφιλία είναι ο μοναδικός σεξουαλικός προσανατολισμός ή η μοναδική νόρμα, και υποστηρίζει ότι οι σεξουαλικές και γαμήλιες σχέσεις αρμόζουν περισσότερο (ή μόνο) μεταξύ ατόμων διαφορετικού φύλου. Επομένως, μία "ετεροκανονική" άποψη αφορά ευθυγραμμία βιολογικού φύλου, σεξουαλικότητας, ταυτότητας φύλου και ρόλων φύλου. Η ετεροκανονικότητα συχνά συνδέεται με τον ετεροσεξισμό και την ομοφοβία.
Υπό αυτή την έννοια, ο ροζ καπιταλισμός είναι παρόμοιος με τον φορντικό μοντέλο παραγωγής του πατριαρχικού καπιταλισμού ο οποίος είχε προωθήσει την ένταξη των γυναικών στην παραγωγική εργασία ταυτόχρονα την ένταξη των ανδρών στις οικιακές εργασίες.
Από τη σεξουαλική απελευθέρωση στο ιδανικό του άντρα ομοφυλόφιλου:
Μερικοί υποστηρίζουν ότι η καπιταλιστική κοινωνία δεν έχει δεχτεί όλους τους σεξουαλικά-διαφορετικούς ανθρώπους εξίσου και δείχνει μια μεγαλύτερη κοινωνική ανοχή σε συγκεκριμένες περιπτώσεις ατόμων LGBT. Πολλοί κριτικοί υποστηρίζουν ότι μόνο ομοφυλοφιλικά, δυτικά, αρτιμελή, λευκά, αστικά, και μεσαίας τάξης ή αριστοκρατικά άτομα τείνουν να γίνουν αποδεκτά στο κοινωνικό καταναλωτικό πλαίσιο. Αυτό το πλαίσιο μπορεί να προωθήσει ένα ομοιογενές και ετεροκανονικό ιδανικό του ομοφυλόφιλου, που έχει μια ορισμένη ομορφιά, ένα μυϊκό και υπέρ-σεξουαλικό σώμα, αρσενική συμπεριφορά ή επιτυχημένη επαγγελματική σταδιοδρομία και μια συγκεκριμένη αγοραστική δύναμη, που συμβάλλει στον καθορισμό που ποιος είναι επιθυμητός και ποιος δεν είναι, περιθωριοποιώντας έτσι εκείνους δεν ανταποκρίνονται αυτό το αισθητικό πρότυπο, ακόμη και αν πρόκειται για άτομα της ίδιας ομοφυλοφιλικής κοινότητας.
Πολιτική και lgbt κινημα.
Αν και οι πρώτες πολιτικές κινήσεις που υποστηρίζουν τις σεξουαλικές ελευθερίες ανήκουν στο ριζοσπαστική αριστερά, οι LGBT διεκδικήσεις έχουν ενσωματωθεί καθυστερημένα στη μετριοπαθή αριστερή πολιτική προσπάθεια. Ιστορικά, η πολιτική αριστερά έχει αντιμετωπίσει το κίνημα LGBT (ομοίως με το φεμινισμό) ως υπερβολή, μη ανταποκρινόμενο στις συγκεκριμένες ανάγκες των μη-ετεροφυλόφιλων ατόμων,τοποθετώντας τους απλώς μαζί με τον υπόλοιπο πληθυσμό της εργατικής τάξης.
Υπό αυτή την έννοια, ο ροζ καπιταλισμός είναι παρόμοιος με τον φορντικό μοντέλο παραγωγής του πατριαρχικού καπιταλισμού ο οποίος είχε προωθήσει την ένταξη των γυναικών στην παραγωγική εργασία ταυτόχρονα την ένταξη των ανδρών στις οικιακές εργασίες.
Από τη σεξουαλική απελευθέρωση στο ιδανικό του άντρα ομοφυλόφιλου:
Μερικοί υποστηρίζουν ότι η καπιταλιστική κοινωνία δεν έχει δεχτεί όλους τους σεξουαλικά-διαφορετικούς ανθρώπους εξίσου και δείχνει μια μεγαλύτερη κοινωνική ανοχή σε συγκεκριμένες περιπτώσεις ατόμων LGBT. Πολλοί κριτικοί υποστηρίζουν ότι μόνο ομοφυλοφιλικά, δυτικά, αρτιμελή, λευκά, αστικά, και μεσαίας τάξης ή αριστοκρατικά άτομα τείνουν να γίνουν αποδεκτά στο κοινωνικό καταναλωτικό πλαίσιο. Αυτό το πλαίσιο μπορεί να προωθήσει ένα ομοιογενές και ετεροκανονικό ιδανικό του ομοφυλόφιλου, που έχει μια ορισμένη ομορφιά, ένα μυϊκό και υπέρ-σεξουαλικό σώμα, αρσενική συμπεριφορά ή επιτυχημένη επαγγελματική σταδιοδρομία και μια συγκεκριμένη αγοραστική δύναμη, που συμβάλλει στον καθορισμό που ποιος είναι επιθυμητός και ποιος δεν είναι, περιθωριοποιώντας έτσι εκείνους δεν ανταποκρίνονται αυτό το αισθητικό πρότυπο, ακόμη και αν πρόκειται για άτομα της ίδιας ομοφυλοφιλικής κοινότητας.
Πολιτική και lgbt κινημα.
Αν και οι πρώτες πολιτικές κινήσεις που υποστηρίζουν τις σεξουαλικές ελευθερίες ανήκουν στο ριζοσπαστική αριστερά, οι LGBT διεκδικήσεις έχουν ενσωματωθεί καθυστερημένα στη μετριοπαθή αριστερή πολιτική προσπάθεια. Ιστορικά, η πολιτική αριστερά έχει αντιμετωπίσει το κίνημα LGBT (ομοίως με το φεμινισμό) ως υπερβολή, μη ανταποκρινόμενο στις συγκεκριμένες ανάγκες των μη-ετεροφυλόφιλων ατόμων,τοποθετώντας τους απλώς μαζί με τον υπόλοιπο πληθυσμό της εργατικής τάξης.
Οι λεσβίες, τα τραβεστί, και οι θηλυπρεπείς ομοφυλόφιλοι στέλνονται στις ανειδίκευτες εργασίες επειδή δεν κατέχουν την ανδροπρέπεια του πατριαρχικού προτύπου.Η χρησιμοποίηση της LGBT κοινότητας για οικονομικούς και πολιτικούς σκοπούς σε συνδιασμό με την παραδοσιακή δυσπιστία της κοινότητας προς την κυβέρνηση και τους πολιτικούς φορείς γενικά έχει οδηγήσει στην όλο και αυξανόμενη υποστήριξή της στον "ομο-εθνικισμό"**
**ομο-εθνικισμός= μετάφραση της αγγλικής λέξης homonationalism.Περιγράφει τη σύνδεση μεταξύ μια εθνικιστικής ιδεολογίας και των LGBT ατόμων ή των δικαιωμάτων τους.Δικαιολογεί τον ρατσισμό και τη ξενοφοβία,στρέφεται κυρίως κατά του Ισλαμ,στηριζόμενος στο επιχείρημα ότι οι μετανάστες είναι αδιαμφισβήτητα ομοφοβικοί και πως μόνο η δυτική κοινωνία προσφέρει την απόλυτη ισότητα
Lgbt και ναζισμός:
Mε την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ και του εθνικού σοσιαλιστικού εργατικού γερμανικού κόμματος (το ναζιστικό κόμμα) στη Γερμανία, οι γκέι και σε μικρότερο βαθμό, οι λεσβίες, ήταν δύο από τις πολυάριθμες ομάδες που στοχοποιήθηκαν από τους Ναζί και ήταν τελικά μεταξύ των θυμάτων του ολοκαυτώματος. Αρχίζοντας το 1933, οι ομοφυλόφιλες οργανώσεις απαγορεύθηκαν,εκπαιδευτικά βιβλία για την ομοφυλοφιλία και τη σεξουαλικότητα γενικά κάηκαν και οι ομοφυλόφιλοι μέσα το ίδιο στο ναζιστικό κόμμα δολοφονήθηκαν Γκεστάπο*** ετοίμασε λίστες συμμόρφωσης των ομοφυλοφίλων οποίες τους υποχρέωναν να προσαρμοστούν σεξουαλικά στον «γερμανικό κανόνα».
Μεταξύ 1933 και 1945, κατ' εκτίμηση 100.000 άτομα συλλήφθηκαν ως ομοφυλόφιλοι,από τα οποία περίπου 50.000 καταδικάστηκαν επίσημα. Οι περισσότεροι από αυτούς εξέτισαν την ποινή τους στις κανονικές φυλακές, και κατ' εκτίμηση 5.000 έως 15.000 από τους καταδικασθέντες ήταν έγκλειστοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είναι ασαφές πόσοι από 5.000 -15.000 τελικά πέθαναν στα στρατόπεδα, αλλά ο μελετητής Rüdiger Lautmann θεωρεί ότι το ποσοστό θανάτου των ομοφυλοφίλων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μπορεί να άγγιζε το 60%.
**ομο-εθνικισμός= μετάφραση της αγγλικής λέξης homonationalism.Περιγράφει τη σύνδεση μεταξύ μια εθνικιστικής ιδεολογίας και των LGBT ατόμων ή των δικαιωμάτων τους.Δικαιολογεί τον ρατσισμό και τη ξενοφοβία,στρέφεται κυρίως κατά του Ισλαμ,στηριζόμενος στο επιχείρημα ότι οι μετανάστες είναι αδιαμφισβήτητα ομοφοβικοί και πως μόνο η δυτική κοινωνία προσφέρει την απόλυτη ισότητα
Lgbt και ναζισμός:
Mε την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ και του εθνικού σοσιαλιστικού εργατικού γερμανικού κόμματος (το ναζιστικό κόμμα) στη Γερμανία, οι γκέι και σε μικρότερο βαθμό, οι λεσβίες, ήταν δύο από τις πολυάριθμες ομάδες που στοχοποιήθηκαν από τους Ναζί και ήταν τελικά μεταξύ των θυμάτων του ολοκαυτώματος. Αρχίζοντας το 1933, οι ομοφυλόφιλες οργανώσεις απαγορεύθηκαν,εκπαιδευτικά βιβλία για την ομοφυλοφιλία και τη σεξουαλικότητα γενικά κάηκαν και οι ομοφυλόφιλοι μέσα το ίδιο στο ναζιστικό κόμμα δολοφονήθηκαν Γκεστάπο*** ετοίμασε λίστες συμμόρφωσης των ομοφυλοφίλων οποίες τους υποχρέωναν να προσαρμοστούν σεξουαλικά στον «γερμανικό κανόνα».
Μεταξύ 1933 και 1945, κατ' εκτίμηση 100.000 άτομα συλλήφθηκαν ως ομοφυλόφιλοι,από τα οποία περίπου 50.000 καταδικάστηκαν επίσημα. Οι περισσότεροι από αυτούς εξέτισαν την ποινή τους στις κανονικές φυλακές, και κατ' εκτίμηση 5.000 έως 15.000 από τους καταδικασθέντες ήταν έγκλειστοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είναι ασαφές πόσοι από 5.000 -15.000 τελικά πέθαναν στα στρατόπεδα, αλλά ο μελετητής Rüdiger Lautmann θεωρεί ότι το ποσοστό θανάτου των ομοφυλοφίλων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μπορεί να άγγιζε το 60%.
Μετά από τον πόλεμο, η κακοποίηση των ομοφυλοφίλων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν αναγνωρίστηκε από τις περισσότερες χώρες, και μερικά άτομα επανα-συλλήφθηκαν και φυλακίστηκαν χάρη στα στοιχεία που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια του ναζιστικού καθεστώτος.Ηταν μόλις το 1980 που οι κυβερνήσεις άρχισαν να αναγνωρίζουν αυτό το γεγονός και το 2002 η γερμανική κυβέρνηση απολογήθηκε στην ομοφυλοφιλική κοινότητα 2005 το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο ενέκρινε ένα ψήφισμα σχετικό με το Ολοκαύτωμα που περιέλαβε τη δίωξη των ομοφυλοφίλων.
Εκκαθάριση
Στις 10 Μαΐου 1933,οι Ναζί στο Βερολίνο έκαψαν τις εργασίες των εβραϊκών συντακτών, της βιβλιοθήκης του Institut für Sexualwissenschaft, και άλλων εργασιών που θεωρήθηκαν «μη γερμανικές»
Εκκαθάριση
Στις 10 Μαΐου 1933,οι Ναζί στο Βερολίνο έκαψαν τις εργασίες των εβραϊκών συντακτών, της βιβλιοθήκης του Institut für Sexualwissenschaft, και άλλων εργασιών που θεωρήθηκαν «μη γερμανικές»
Τέλη Φεβρουαρίου του 1933, καθώς η μετριοπαθής επιρροή του Ernst Röhm αποδυνάμωνε, το ναζιστικό κόμμα προώθησε την εκκαθάριση της ομοφυλοφιλίας(ομοφυλόφιλοι, λεσβία, και αμφίφυλοι κατόπιν γνωστοί ως homophile) λεσχών στο Βερολίνο, και απαγόρευσε τα οργανωμένα γκέι γκρουπ. Κατά συνέπεια, πολλοί τράπηκαν σε φυγή από τη Γερμανία (π.χ., Erika Mann)
Το Μάρτιο του 1933, ο Kurt Hiller, ο κύριος διοργανωτής του ιδρύματος έρευνας φύλων του Magnus Hirschfeld, εστάλη σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Στις 6 Μαΐου 1933, η ναζιστική νεολαία του Deutsche Studentenschaft έκανε μια οργανωμένη επίθεση στο ίδρυμα έρευνας φύλων. Μερικές ημέρες αργότερα στις 10 Μαΐου, η βιβλιοθήκη του ιδρύματος και τα αρχεία μεταφέρθηκε δημόσια έξω και κάηκαν. Περίπου 20.000 βιβλία και περιοδικά, και 5.000 εικόνες, καταστράφηκαν. Επίσης καταλήφθηκαν οι εκτενείς κατάλογοι του ιδρύματος ονομάτων και διευθύνσεων των ομοφυλοφίλων. Στη μέση του καψίματος, ο Joseph Goebbels έδωσε μια πολιτική ομιλία σε ένα πλήθος περίπου 40.000 ανθρώπων.
***μυστική κρατική αστυνομία της ναζιστικής Γερμανίας
Επιμέλεια κειμένου: Ioanna Lanou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου